نام انگلیسی : severom

نام فارسی : سورم

نوع : گوشت خوار آرام

 دمای آب برای این ماهی : دما بین 22 - 25  

                      ماهی نسبتا صلح طلب که بومی رودخانه ی آمازون بوده و تا 20 سانتیمتر رشد می کند.                                  البته نباید زیاد به صلح طلبی این ماهی دل بست چون بسیار حساس و قدرتمند
      است و حتی پیرانا ها هم جرات نزدیک شدن و درگیری با این ماهی را ندارند.سورم
      ها معمولا بیشتر گیاهان آکواریومی را از بین خواهند برد بنابراین به کسانی که
      دوست دار گیاهان اکواریومی هستند توصیه می کنیم که قید این ماهی را
      بزنند.همچنین از دیگر عادت های بد این ماهی کندن چاله در کف آکواریوم است.
      چون بعد از بزرگ شدن می تواند ماهی های کوچک را شکار کند بهتر است با ماهی
      های هم نوع خودش نگهداری شود.
      شرایط مناسب برای نگهداری آنها از قرار زیر است: دما بین 22-25 درجه
      سانتیگراد سختی ( dH ( 4-6 و pH  حدود 6 - 6.5
      سورم ها انواع غذاهای بسته بندی شده چون پلت ها،پولکی و... را می
      پذیرند.همچنین سبزیجات تازه ای چون کاهو اسفناج کدو و نخود آب پز(پوست گرفته)
      را به خوبی دیگر غذا ها خواهند خورد.
      سورم نیز تا اندازه ای مثل دیسکوس خجالتی است و معمولا گوشه ای از آکواریوم
      را انتخاب کرده و اکثر ساعات روز را در این مکان می گذراند.عاملی که باغث می
      شود تا این ماهی نزد ماهی های دیگر خطرناک جلوه کند دندان های جلویی این ماهی
      است که هیچ ماهی ای دلش نمی خواهد تا بوسیله ی آنها زخمی شود.شکل ظاهری این
      ماهی دیسک مانند است که شباهتی نبز به دیسکوس دارد.سورم ها در سه رنگ
      طلایی ، سبز و فیروزه ای عرضه می شوند. باله های شکمی به رنگ مسی است 9-8 خط 
     عمودی تیره رنگ نیز در طول بدنش به چشم می خورد.این خطوط بیشتر در دوران
      جوانی به ظاهر می شوند و با بزرگ شدن و بالغ شدن سورم ها تنها نیمی از آنها
      که به باله ی دمی ماهی نزدیک تر هستند باقی می مانند.با این حال این ماهی
      قادر است تا این خطوط و رنگ های بدنش را روشن و خاموش کند.چشمان این 
       ماهی رنگ شاخصی از قرمز و نارنجی دارند.
      باله ی پشتی و مخرجی ماهی نر در مقایسه با ماده نوک تیز تر بوده و اندازه اش
      نیز درازتر از باله ی ماده است.که این باله ها در ماهی نر تا نزدیکی باله ی
      دمی کشیده می شود.رنگ نر و ماده در حالت کلی یکی است ولی ماده ها کمی رنگ
      پریده تر بوده و خطوط آبی رنگ کرمی شکل در سر ماده ها بسیار کم است (ندارند).
      نر بالغ باله های درازتر و نوک تیز تری دارد.ماهی ماده (بالغ) نقطه ی تیره
      رنگی بر روی باله ی پشتی درست در بالای دومین راه خود (بین دومین و آخرین
      راه) دارد. در طول دوران تکثیر بسیار پرخاشگر می شوند و به تعقیب دیگر ماهی
      ها می پردازند.برای تکثیر تنها روش این است که اجازه دهید ماهی جفت خودش را
      خودش انتخاب کند.ولی به خاطر داشته باشید که سورم ها بسیار مشکل پسند هستند و
      ممکن است این امر زمان زیادی از شما بگیرد.از اولین نشانه های انتخاب جفت قفل
      کردن لبها و نیز مجادله ی بین جفت غالب با دیگر هم تانکی ها و سورم ها
      است.البته بسیار به ندرت اقدام به جفت گیری می کنند.تکثیر آنها باید در تانکی
      مجزا انجام شود.کف پوش تانک باید از سنگ های تیره رنگ تشکیل شود.این ماهی از
      داشتن مکان هایی برای مخفی شدن بسیار خوشش می آید که برای این منظور می توان
      از گلدان های سفالی استفاده کرد که علاوه بر ایجاد مکانی برای مخفی شدن سورم
      ها بستر مناسبی نیز برای تخم ریزی آنها فراهم می کند.همپنین بسیار به شرایط
      آب آنها دقت کنید زیرا بسیاری از بیماری های آنها به خاطر شرایط نا مطلوب آب
      است. بعد از تخم ریزی بطور کامل از تخم ها نگهداری می کنند.ماهی ماده بالای
      سر تخم هایی که ممکن است به 1000 عدد برسد ایستاده و از آنها مراقبت می
      کند. بچه نیز در دهان والدین مراقبت می شوند و برای شکار کردن بیرون می
      آیند.غذای مناسب برای بچه ها ، آرتمیای تازه از تخم در آمده و یا پولکی می
      تواند باشد.

 نام انگلیسی : Parret

 نام فارسی : پرت فیش ( طوطی ماهی )

نوع : گوشت خوار

دمای مناسب برای این ماهی : بین 24 تا 28 درجه

دلیل نامگذاری : نام آنها به دلیل شباهت دهان آنها به نوک طوطی می باشد .

نام علمی : ندارد, تعیین نشده است. زیرا پروت یک گونه هیبرید است .

هیبرید: ساخته دست انسان (آزمایشگاهی)

نام معمولی ( عمومی ) : پرت خونی (  Blood Parrot) - پرت قرمز ( Red Parrot )

نامهای دیگر  : Parrot Cichlid

خانواده : سیكلیده Cichlidae

پرت خونی (Red parrot) آمیخته ای ( hybrid ) است در بین دو گونه از ماهیان خانواده سیكلیده آمریکایی .

منشاء ( زادگاه ) : دورگه ، بطور طبیعی در دسترس نیست. (آمیخته ای از دست بشر است و در تمام دنیا پراكنده است)

اندازه بالغین : 25 سانتیمتر

تغذیه : همه چیز خوار است. بطور عمده از غذای پولکی و حبه ای ( پلت ( pallet  با تركیبی از سبزیجات استفاده می کنند اما از غذاهای دیگر نظیر میگوی آب شور و کرم خونی منجمد یا خشک نیز استفاده میکنند. انواع گرانول ها , لوفاک و دل گاو وگوسفند نیز از جمله غذاهای مورد علاقه پرت هاست.

نکته : پروتها معمولا" همه چیز خوارند ولی بهتر است از غذای مخصوص پروت یا غذاهایی که حاوی رنگدانه ( مثل بتا کاروتن ) هستند در جیره غذایی استفاده شود تا رنگ ماهی دیرتر از بین برود و جلای خاص خود را از دست ندهد .

خلق و خو ( سازگاری ): صلح جو ، ولی قلمرو طلب است خصوصا به هنگام تخمریزی . - پرتها میتوانند در تانک اجتماعی با ماهیان کوچک و محجوب دیگر نگهداری شوند.

محل جاگیری در تانك : تمام مناطق ( بیشتر دركف و میانه )

اندازه تانك ( آكواریوم ) : برای پروتهای جوان 80 لیتر و برای بالغین 200 لیتر

تولید مثل : تخمگذار

سطح مراقبت( نگهداری ) : آسان تا متوسط

حرارت مطلوب : 24 تا 28 درجه سانتیگراد ( حد تحمل 30 درجه)

ساختار تانك ( آكواریوم ) : بهتر است تعدادی صخره یا مكانهایی برای پنهان شدن ماهی وجود داشته باشد.

تعیین جنسیت : در سنین بلوغ آلت تناسلی ماده ها ضخیمتر و آلت تناسلی نر ها باریکتر و شبیه نوک سوزن است.

شیمی آب : شرایط مطلوب سیكلیدهای آمریكایی برای این ماهی مناسب است.

ph- اسیدیته آب : 6.5 تا  7 (دامنه 6 تا 8 )

سختی آب : 10 dGH

طول عمر : حداکثر 10 سال

ماهیان سازگار: سورم – گرین ترور – جک دمپسی – اسکار – انواع کت فیش ها و ......

پروت در دهه 80 میلادی در تایوان بوجود آمد و منشا واقعی این هیبرید شناخته شده نیست.غالبا آنرا نتیجه آمیزش بین گونه ای در سیکلیدهای آمریکای جنوبی دانسته اند.

مقبول ترین فرضیه عبارتست از آمیختن بین گونه ای سیکلید میداس نر  (midas cichlid) و

 سیکلید سر قرمز ماده (redhead cichlid) است.

البته تعدادی تئوری وجود دارد که مبین این مطلب است که پرت دارای ژنهایی از انواع سوروم است. بطوری که از آمیزش میداس سیچلاید با سورم ایجاد شده است.

فرضیه دیگر در این رابطه آمیختن Severum سورم  با Red Devil رد دویل است.

اما Hoplarchus Psittacus   یک پرت واقعی است که یک سیچلاید سر بزرگ می باشد و در رودخانه ی آمازون و رود اورینوکو در جنوب آمریکا زندگی می کند . نر های این نوع تا 5/1 متر طول دارند ، اما این ماهی بسیار کمیاب است .

اما ما در مورد دیگر پرت ها که در آکواریوم نگهداری می شوند  صحبت می کنیم .

- پرت در تانک اجتماعی به چشم آمده و به خوبی با شرایط آبی تانک تطبیق می یابد

- گاه و بیگاه در تانک تخم گذاری کرده و برای چند روز از تخمها مواظبت میکنند.

- در صورتی که اندازه تانک مناسب باشد به آهستگی به طول 20 سانتیمتر میرسند.

- اگر اسیدیته آب کمتر از 7 نگهداری شود ، رنگ صورتی ، یک رنگ دائمی برای پرت قرمز خونی است.با افزایش اسیدیته آب از کیفیت رنگ آن کاسته خواهد شد.

- معمولا نرها با عدم وجود رنگ صورتی در زیر آرواره ها یشان شناسایی می شوند.

- به تعویض آب قابل توجه (زیاد)هفتگی نیاز دارند.

- سنگ تخمگذاری و مقدار زیادی فضا برای شنای آنها باید در نظر گرفته شود .

- انها دوست دارند در شنها به کاوش بپردازند لذا بهتر است از بستر نرم استفاده شود.

- گیاهان و مناطق اختفا (کوزه ، چوب،سنگ ) در طول تانک باید قرار گرفته و فیلتراسیون خوبی فراهم شود.

- پرت دهانی شبیه منقار دارد و از اینرو برایش اسم طوطی (Parrot )را انتخاب کرده اند.آنها دهانشان را نمیتوانند کاملا ببندند ولی به راحتی میتوانند از سطح آب تغذیه کنند.

- پرت رنگ قرمز پرتغالی روشن داشته و شکل و هیکلی عجیب و مخصوص به خود دارد.شنایشان در آب به نظر میرسد ناشیانه است.

- دمای بالای آب ممکن است سبب کاهش رنگش شود.

- وقتی پرتها با یکدیگر نگهداری شوند ممکن است بارها در طول روز با یکدیگر دعوا بگیرند ولی شب با یکدیگر در یک کوزه آرام بگیرند.

- آنها همه چیز خوار هستند و در نتیجه باید تغذیه متناسبی داشته باشند.
- دهان کوچک آنها سبب شده آنها در هنگام تغذیه نسبت به ماهیانی که مهاجم تر هستند کم بیاورند.

- پرت تنهاماهی است که بیماری لکه سیاه را میگیرد .این بیماری با بهبود شرایط آب از بین میرود.

جفتگیری و تکثیر بین پرتهای واقعی به نظر ممکن نیست ولی گزارشاتی مبنی بر رخ دادن تکثیر شان ارائه شده است. میتوان یک پرت ماده را با رد دویل نر یا میداس نر و یا پوزه میمونی نر جفت زد  .

رد دویل نر – میداس نر – پوزه میمونی نر و دربرخی موارد فلاور هورن نر میتوانند با پرت ماده جفت بخورند و تولید مثل نمایند.

-نرهای اولیه پرت عقیم بودند ولی بعضی پرتهایی که امروزه در فروشگاه ها عرضه میشوند بارور بوده و در آکواریوم میتوانند تخمگذاری کنند.

- پرتها معمولا والدین خوبی نیستند و بهتر است که نوزادانشان جدا شود ولی به نظر میرسد دادن 1 تا 2 فرصت به آنها برای مواظبت از تخمها و نوزادان بد نباشد.

- امروزه آنها در رنگها ی متنوعی عرضه میشوند که از طریق رنگ کردن آنها بدست می آیدولی این کار رشد آنها را کاهش داده و از طول عمرش میکاهد.رنگ نیز بعد از 4 تا 6 هفته از بین میرود.

اما یک نکته ی مهم که در مورد پرت ها وجود دارد اینست که آنها حفار های بسیار ماهری می باشند .

یعنی شن های موجود در تانک را حفر کرده و مخفی گاه هایی برای خود می سازند . ( البته نباید از قرار دادن شن برای آنها جلوگیری کنید چون آنها به چنین کاری نیاز داشته و به جز زمان توید مثل در سایر موارد این کار را یک تفریح می شمارند) .

ممکن است در ابتدای خرید این ماهی تصور کنید که ماهی ترسو و خجالتی است ، اما این یکی از عادت های پرت هاست و آن ها پس از گذشت حدود یک هفته تغییر رفتار داده و با ماهیان کوچکتر از خود به ستیز می پردازند .

در مورد نگهداری آنها را میتوان تکی یا در گروه نگهداری کرد و هیچ فرقی در آن مشاهده نمی شود . در ضمن آن ها حدود 10 سال عمر می کنند که نسبتاً سن خوبی است .

پرت ها را می توان یکی از کند ترین شنا کننده ها شمارد چون آنها ستون فقرات خمیده و باله های کوچکی دارند .