دیسکسdiscus

نام گروه ماهیان:cichlidae

نام خانواده:دیسکاس

نام ماهیان:دیسکاس (رنگهای مختلف)

حداکثر طول:15سانتی متر

سطح شنا: تمام سطوح آب

مکانهای جایگیری: میان گیاهان آبزی

نور مناسب: روشن، بدون تابش مستقیم آفتاب

همزیستی: سازگار باتمام ماهیان آکواریمی

تغذیه: غذای خشک

خصوصیات فیزیکوشیمیایی: دما27درجه سانتی گراد-سختی آب3درجه-PH=6.5

دشواری نگهداری: سخت+

رفتار ونوع تولید مثل: تخم گذار، این ماهیان آرام،بسیار زیبا و خوش اندام هستند،تکثیر ونگهداری آنها نیازمندآکواریم بزرگ،آب زلال سبک،استفاده از غذای زنده وصرف وقت کافی برای مراقبت ازآنها می باشد.

خصوصیت منحصر به فرد آنها تغذیه بچه ماهیان در دو هفته اول زندگی از ترشحات روی پوست والدین می باشد.

زیباترین و قشنگ ترین کاهی آب شیرین با اعتقادات اکثر کارشناسان ماهیهای دیسکاس هستند.دیسکاسها دارای انواع رنگ های گوناگونند. مانند: دیسکاس آبی، قهوه ای،سبز هستند که معمولا در15ماهگی بالغ می شوند. تمام شرایط ونگهداری وتکثیر آنها مشابه آنجل بهترصورت می گیرد معمولا داخل گله خوشان همدیگر را انتخاب کنند.

یک جفت مولد دیسکاس خوب از تخمها مراقبت می کنند.ومعمولا هر15روز یکبار تخمریزی انجام می دهند.

آب دیسکاسها باید دارای سختی 3تا5درجهDHباشد و دمای آب آنها 27درجه سلسیوس ثابت باشد . دیسکسها تخمهایشان را روی اشیاء شیب دار می گذارند. معمولا 48 ساعت بعد از تخمگذاری تخمها باز خواهند شد.

لاورهای دیسکاس سه روز احتیاج به هیچ غذایی ندارند چون از کیسه زرده ای مجهز که در زیر شکم دارند تغذیه می کنند.

از صبح روز چهارم بعد از تولد لاورها به بدن والدین خود می چسبند و از لعابی که از پوست آنها تراوش می شود تغذیه می شود تغذیه می کنند. بعضی معتقدند که تخمهای خراب و تجزیه شده که رشد باکتریها را همراه دارد می تواند غذای چند روز لاورهای دیسکاس باشند ولی چیزی که ثابت شده است حضور والدین در هر حالت برای غذا دادن و پرورش لاورهای دیسکاس کاملا واجب و ضروری است . زمانیکه بچه ها به خوبی شنای آزاد پیدا کنند وبتوانند نوزادان میگو را بخورند می توان والدین را از آنها دور ساخت و مولدین را برای نوبت دهی تخمریزی اماده ساخت . تعویض آب به رشد و شادابی بچه های دیسکاس کمک می کند.    زیرا آب دیسکاسها بر اثر مدفوع وغذاهای اضافی و مانده در آکواریم آلوده وکمی اسیدی می شود که در نتیجه آب باعث سوختن لبه بالها و دم آنها خواهد شد . از طرفی دیکر بر اثر تبخیر آب املاح موجود در آب مانند: نمک های کلسیم و منیزیم باقی می مانند و آب را سنگین می کنند که براتی دیسکاسها قابل تحمل نیست. بنا براین بهتر است همواره به اندازه ای که آب تبخیر میشود به همان اندازه هم شما آب آکواریم خارج کنید. سپس آب آماده و مناسب اضافه کنید تا همواره تعادل بین املاح موجود  در آب برای دیسکاسها بر قرار باشد .

در جنگل های آمازونی باران (بهترین محل برای یافتن دیسکاس) مردم محلی از دو روش برای صید دیسکاس بهره می گیرند.

بخش کوچک صید از به دام انداختن ماهی هایی که در بین ریشه ها و شاخه های زیر آب مخفی می شوند حاصل می شود

(با ترساندن آنها با نور فلاش و به وسیله ی یک تور گرد که به یک دسته چوبی متصل است).

ولی بخش اعظم صید در محل های مصنوعی انجام می شود که به وسیله ی صیادان ایجاد می شود.

چند هفته قبل از آغاز صید آنها 4تکه چوب رادر کنار رودخانه در زمین فرو می کنند و مابین چوب های الوار مانند شاخه ی درختان را در کف زمین می کارند .

چند هفته بعد ماهیگیران با قایق های کوچکشان از راه می رسند در حالی که با به آب انداختن تورهای ماهیگیریشان محل هایی را که ایجاد کرده اند را محاصره می کنند.

هگزومیتا ( Hexomita) بیماری شایع دیسکس

بی شک یکی از شایع ترین بیماریهایی که دیسکاس دچار آن می شود هگزومیتا است.

هگزومیتا شناخته شده ترین نوع تاژکدار شکمی ست که در دیسکاس به وفور دیده شده و با وجود اینکه روش درمان آن بسیار راحت می باشد اما عدم اطلاع از روش درمان معمولا موجبات مرگ ماهی توسط این بیماری ا فراهم می آورد.

بسیاری از عزیزان هگزومیتا را با بودوموناس (Bodomonas ) که آن نیز از معروفترین تاژکداران شکمی ست اشتباه می گیرند

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

نويسنده : یاسرشاهسونی | تاريخ : پنج شنبه 12 بهمن 1391برچسب:,

| نوع مطلب : <-PostCategory-> |